‘प्याब्सनलाई प्राज्ञहरूको संगठन बनाउने मेरो योजना हो ’

म प्याब्सनमा विगत एघार वर्षदेखि निरन्तर रूपमा विभिन्न जिम्मेवारीमा रहेर आबद्ध रहँदै आएको छु । काठमाडौँ जिल्लाको सदस्य, केन्द्रिय सदस्य, केन्द्रिय सचिव र केन्द्रिय उपमहासचिव हुँदै अहिले महासचिवको भूमिका निर्वाह गर्ने अवसर प्राप्त गरेको छु । जतिबेला म महासचिव भएको थिएँ, त्यो बेलाको परिस्थिति अत्यन्त जटिल थियो । नीतिगत रूपमा समस्या थियो । विगतमा प्याब्सन देखिने तर अनुभुति नहुने, निर्वाचित हुने तर ऊ विद्यालयभित्र नछिर्ने, नेतृत्व नेताको लागि मात्र रहने तर समुदाय र विद्यालयमा नहुने जस्ता अवस्था र समस्यालाई चिर्दै प्याब्सनको परिभाषालाई बदल्ने काम हामीले गरेका छौँ । प्याब्सन भनेको विद्यालय, शिक्षक, विद्यार्थी र अभिभावकको लागि हो भन्ने कुरा स्थापित गर्न सकेको छु । मैले विभिन्न विद्यालयमा गएर अभिभावक अभिमुखिकरण र शिक्षक तालिमको काम पनि गरेको छु । आफ्नो कार्यकालमा विद्यालयमा भएका विभिन्न समस्याहरूलाई प्राज्ञिक र निडर भई नीतिगत त्यसको समाधानमा मेरो भूमिका रहेको छ ।
अनिवार्य तथा निःशुल्क ऐन बन्दै गर्दा त्यसमा भएको शत प्रतिशत निःशुल्क र ५० र २५ प्रतिशत छात्रवृत्तिको कुरालाई १०, १२ र १५ प्रतिशतमा ल्याउन संसदलाई हामीले बाध्य पारेका थियौँ । तथापी त्यो १० प्रतिशत नै हुनुपर्छ र ४५ प्रतिशतको आरक्षण छात्रवृत्तिको विभेदकारी व्यवस्था खारेज हुनुपर्ने मागमा हामी लागि परेका छौँ । संघीय शिक्षा ऐनका विषयमा पनि हामीले काम गरिरहेका छौँ । राज्य, अभिभावक, विद्यार्थी र शिक्षकले म जुन पदमा रहँदा मबाट शिक्षा क्षेत्रमा योगदान पाउँछ त्यही अनुसार मैले प्याब्सनमा पद छनोट गर्ने हो । साथै यो महाधिवेशनमा म ‘घरकी बुढी आमा’ हो । महासचिवको हिसाबले यो १४ औँ महाधिवेशन भब्य रूपमा सफल पार्नु मेरो दायित्व हो । देशभरको ७३ जिल्ला र करिब ५०० स्थानीय पालिकामा प्याब्सनका समिति र यसको सञ्जाल रहेका छन् ।
वि.स २०७५ सालको भदौ २ गते कोहलपुर नगरपालिका प्याब्सनको अधिवेशन आरम्भ गरेर फागुन ५ गते प्रदेश ३ को प्रदेश अधिवेशन गर्दासम्म म निरन्तर संगठनको महासचिवका रूपमा अधिकांश प्रदेश, जिल्ला र स्थानीय पालिका पुगेर वर्तमान समयको शिक्षाको अवस्था, आवश्यकता र चुनौतीको विषयमा केन्द्रित रहेर कुराकानी गरेको थिएँ । अधिकांश साथीहरूको भनाई थियो, ‘अव युवाको काँधमा प्याब्सन’ । प्याब्सनमा व्यक्तिगत नभई सामूहिक नेतृत्वको कुरा आउँछ । ‘प्याब्सनको स्थापनादेखि हालसम्म केही नाम चलेका अग्रजहरू भोजबहादुर शाह, सिताराम मास्केलगायतका महासचिवका रूपमा सम्झन योग्य नामहरूको सूचीको अग्रपंक्तिमा तपाई हुनुहुन्छ’ भनेर साथीहरूले भन्नु भएको छ । त्यो भनेको उहाँहरूले मेरो कामप्रति गरेको सम्मान र मबाट भोलिको उहाँहरूको अपेक्षा हो । मेरो २ वर्ष कार्यकाल संरचनागत विकासमा भन्दा पनि कानुनी संरचना र आधार बनाउनमा वित्यो । प्राज्ञिक खालको प्याब्सन बनाउने मेरो योजना रहेको छ ।
मेरा एजेण्डाहरू
१. प्याब्सन आबद्ध विद्यालयका सम्पूर्ण तहका शिक्षकहरूलाई तालिम दिने ।
२. प्याब्सन आफैले अबको नेपालको शिक्षा कस्तो हुनुपर्छ र कस्ता पाठ्यक्रम बनाउनुपर्छ भन्ने विषयमा एउटा अनुसन्धान केन्द्र खोलेर अनुसन्धान गर्ने ।
३. प्याब्सनका प्रिन्सिपल, प्याब्सन सदस्यहरू र शिक्षकहरूलाई प्याब्सनको समन्वयमा विभिन्न दुतावाससँग सहकार्य गरेर विभिन्न विदेशी विश्वविद्यालयहरू र अनुसन्धान केन्द्रमा लगेर सिकाउने ।
४. प्याब्सनबाट विद्यार्थीलाई छात्रवृत्ति दिलाउन कोषको व्यवस्थापन गर्ने ।
५. शिक्षक व्यवस्थापन र तालिम व्यवस्थापन गर्ने ।
६. शिक्षालाई नाफामुखी नभई सेवामुखी व्यवसाय बनाउने ।
सम्बन्धित अभिलेखहरू
सुरक्षित सिकाइका लागि अभिभावक शिक्षामा जोड
अन्तर नगर बुद्धिचाल प्रतियोगिता शुरु र भक्तपुर नगरव्यापी विद्यालयस्तरीय खेलकुद प्रतियोगिता चालु
‘कन्डम निःशुल्क, प्याडलाई पैसा किन?’
पत्रु खानाले बालबालिकाको सिकाइमा प्रभाव पार्ने विज्ञको भनाइ
निजी विद्यालयका शिक्षकले महिनौदेखि तलब नपाएको गुनासो
कोरोना कहरः लगभग ‘शुन्य’ सिकाइ
मुख्य खबरहरु
कोरोना कहरः लगभग ‘शुन्य’ सिकाइ
बैकल्पिक सिकाइको मारमा “आमाहरू”
अभिभावकका लकडाउन अनुभव